അന്ത കാലം!
ഒരേഴെട്ട് വര്‍ഷം മുമ്പുള്ള കഥയാണ്. ഞങ്ങള്‍ അന്ന് എഞ്ജിനിയറിങ്ങിന് പഠിക്കുയാണ്. ഒരു ഈമെയില്‍ വിലാസം ഉള്ളത് പുലിത്വത്തിന്റെ ലക്ഷണമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്ന കാലം. ക്ലാസ്സിലെ ആണ്‍പിള്ളേരില്‍ ചിലര്‍ക്കൊക്കെ ഒരു മോഹം - ഒരു സിഡി റൈറ്റര്‍ മേടിക്കണം. തനതായ കോളേജ് സ്റ്റൈലില്‍ ക്ലാസ്സില്‍ 'സഹകരണ റൈറ്ററി'നായി പിരിവ് തുടങ്ങി. സിനിമയും പാട്ടും ഒക്കെ പകര്‍ത്താമെന്ന് വ്യാമോഹിപ്പിച്ച് ഏതാനും പെമ്പിള്ളേരെയും സംഘടിപ്പിച്ചു. പിരിഞ്ഞു കിട്ടിയ കാശുമായി ഞാനും ഒരു കൂട്ടുകാരനും കൂടി പേരുകേട്ട കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കടയില്‍ പോയി "ചേട്ടാ ഒരു സിഡി റൈറ്റര്‍ വേണം" എന്ന് പറഞ്ഞു. "പാനാസോണിക് 8x റൈറ്റര്‍ 4300 രൂപായ്ക്ക് തരാം" എന്ന് മറുപടി. ഏതാണ്ടത്രക്കൊക്കെ കാശ് പിരിഞ്ഞുകിട്ടിയതുകൊണ്ട് അതുതന്നെയങ്ങു മേടിച്ചു.
പെട്ടിയും പുസ്തകവും ഒന്നുമില്ലാതെ പൊതിഞ്ഞു കിട്ടിയ സാധനം (OEM version) ആദ്യമായി കമ്പൂട്ടറില്‍ കുത്തി സിഡി റൈറ്റിയപ്പോള്‍ എന്തൊരു പുളകമായിരുന്നു. മൊത്തം 13 പേരുടെ സഹകരണ ഉപകരണമായത് കൊണ്ട് 'ഇന്നു ഞാന്‍, നാളെ നീ' എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു ഉപയോഗം. ഇന്നത്തേത് പോലെ USB-യും കോപ്പുമൊന്നുമല്ല. സാധനം ഉപയോഗിക്കണമെങ്കില്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കുത്തിത്തുറന്ന് IDE റിബണ്‍ കേബിളും മറ്റും പിടിപ്പിക്കണം. Master/slave ജമ്പറുകളുടെ നൂലാമാലകള്‍ വേറെയും.
ഇന്നത്തേതുപോലെ Buffer Underrun protection ടെക്നോളജിയൊന്നും അന്നില്ലായിരുന്നതുകൊണ്ട് ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കണം സിഡി റൈറ്റ് ചെയ്യുമ്പോള്‍. ഒന്ന് തുമ്മിയാല്‍ അപ്പോള്‍ പകുതി വെന്ത സിഡി പുറത്തുവരും. സ്ക്രീന്‍സേവര്‍ നിരോധിക്കുക, ആന്റി-വൈറസ് നിര്‍ത്തിവക്കുക, മൗസ് അനക്കാതിരിക്കുക തുടങ്ങിയ സുരക്ഷാനടപടികള്‍ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുപോലും അസംഘ്യം സിഡികള്‍ രക്തസാക്ഷികളായി.
കാര്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെയിരിക്കുന്ന കാലത്ത് ഞാനും ഒരു സഹപാഠിയും കൂടി എന്തോ സിഡി വാങ്ങിക്കാന്‍ ഇവിടെ അടുത്തുള്ള വീഡിയോ കടയില്‍ കേറി. കയ്യില്‍ ഒരു റൈറ്റര്‍ ഉള്ള ജാഡയില്‍, തുട്ട് വല്ലതും തടഞ്ഞാലോ എന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ കടക്കാരനോട് ഞങ്ങളുടെ ഒരു ചോദ്യം - "സിഡികള്‍ വല്ലതും കോപ്പി ചെയ്യണമെങ്കില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ മതി. ഞങ്ങളുടെ കയ്യില്‍ റൈറ്ററുണ്ട്".
"ഓ വേണ്ട. ഞങ്ങളുടെ കയ്യിലും റൈറ്ററുണ്ട്" - കടക്കാരന്റെ മറുപടി കേട്ട് ഞങ്ങളുടെ 'എന്തു' ഒക്കെ ചോര്‍ന്നുപോയി.
എന്തായാലും ഞങ്ങള്‍ പയ്യന്‍മാരുടെ 'പൊട്ടെന്‍ഷ്യല്‍' തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടെന്നോണം അയാള്‍ ഒരു 'ബിസിനസ് പ്രോപോസിഷന്‍' മുന്നോട്ട് വച്ചു:
"തുണ്ടുണ്ടോ? നല്ല വെറൈറ്റി തുണ്ട് സിഡികള്‍ കൊണ്ടുവന്നാല്‍ ഞാന്‍ എടുക്കാം. ഉണ്ടോ?"
ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും അന്യോന്യം നോക്കി ചെറുതായി ഇളിച്ചു കാണിച്ചു. "ആ നോക്കട്ടെ" എന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്ന് 'വലിഞ്ഞു'.
സ്പീഡില്‍ നടന്നകലുമ്പോള്‍ എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ കമന്റ് - "വെറൈറ്റി വേണമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ തന്നെ ക്യാമറയുമായിറങ്ങേണ്ടി വരും!"
ഏതായാലും ഞങ്ങള്‍ ആ 'പ്രൊപ്പോസല്‍' വേണ്ടന്നുവച്ചു. പിന്നീടധികം ആ കടയില്‍ പോയിട്ടില്ല. കുറച്ച് കാലം മുമ്പ് ആ കടയും പൂട്ടിപ്പോയി.
അന്ന് ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങിച്ച ആ സിഡി എഴുത്തുയന്ത്രം അനവധിപേരുടെ കൈമറിഞ്ഞ്, പല തരം കമ്പ്യൂട്ടറുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത സിഡികള്‍ എഴുതിത്തള്ളി ഒടുവില്‍ ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീരചരമം പൂകി.
ഇപ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്ത് രസം.. അവന്റെ 'വെറൈറ്റി' കമന്റ് ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോഴും ചിരി വരും. ഹാ, അതെല്ലാം അന്ത കാലം!
ഭാഗ്യം,ആ പണിക്ക് നീയിറങ്ങാതിരുന്നത്.എങ്കില്‍ അതിലും പുലി ആയേനേ... :-))
ReplyDelete@CR
ReplyDeleteഹേയ്.. ജാതകപ്രകാരം നീയായിരിക്കണം പുലി. അല്ലേ?
എന്റെ പാട്ട് ശേഖരത്തിന്റെ പത്ത് വര്‍ഷക്കാലത്തെ "survival" ന് ഞാന്‍ ആ സി ഡി റൈറ്ററിനോടും അരവിന്ദിനോടും പറയണം. ആ റൈറ്ററില്‍ വേവിച്ച സിഡികള്‍ ഇന്നും ഉണ്ട്. ഒരു പ്രശ്നോമില്ലാതെ പാട്ടു കേള്‍ക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്റെ പീത്രി മെഷീനില്‍ ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചിരുന്ന് അത് റൈറ്റ് ചെയ്തിരുന്ന കാര്യമൊക്കെ ( ഒരു സി ഡിക്ക് മുപ്പത് രൂപാ ആരുന്നു. ശ്ശോ !! ) ഇപ്പോ ആലോചിക്കുമ്പോ ഒരു രസം തന്നെയാ. :)
ReplyDeleteഒരെട്ടു പത്ത് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ് എനിക്കും ഇതുപോലെ ഒരു പോസ്റ്റിടണം ..
ReplyDeletegood one !!! i too had so many instances like this when i was doing BCA
ReplyDeleteHrishi: അതെ.. എല്ലാ കാലത്തിനും അതിന്റേതായ നൂലാമാലകള്‍. പിന്നീടാലോചിക്കുമ്പോള്‍ രസം. Duke Nukem എന്ന DOS game ഞാന്‍ ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് പത്ത് ഫ്ലോപ്പികളിലായി പകര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു വന്നിരുന്നു. രണ്ടു മൂന്നു പ്രാവശ്യം ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ഓരോ പ്രാവശ്യവും ഏതെങ്കിലും ഒരു ഫ്ലോപ്പി കാലുമാറും. അവസാനം സഹികെട്ട് ഒരു പായ്ക്കറ്റ് പുത്തന്‍ ഫ്ലോപ്പികള്‍ വാങ്ങിയാ സംഗതി നടന്നത്.
ReplyDeleteNisha: Thanks for the comment. CDs really were quite costly (especially since we were students) then.
Kalippu machaa kaalathinatheethamaayi sancharicha buddhi
ReplyDelete