പാട്ടിന്റെ പാലാഴി - Movie Review

സിനിമ ഇറങ്ങി ഇത്രയും കാലമായതുകൊണ്ട് ഇതിനേക്കുറിച്ച് ഒന്നുമെഴുതണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാ 'സ്റ്റാര്‍ സിംഗറില്‍' മനോജ് കെ. ജയനും പിന്നെ അവതാരകയും ഈ സിനിമയെക്കുറിച്ച് ഏതാണ്ടൊക്കെയോ നല്ലത് പറയുന്നു! ഇതൊക്കെ കേട്ടിട്ടാരെങ്കിലും ഈ സിനിമ കാണാന്‍ പോയാലോ എന്ന് പേടിച്ചിട്ട് 'എന്നാലാവുന്നത് ചെയ്യാം' എന്ന വിചാരത്തോടെയാണ് ഇതെഴുതുന്നത്. സിനിമയുടെ ക്വാളിറ്റിയെക്കുറിച്ച് ഏതാണ്ടൊരൈഡിയ കിട്ടിക്കാണുമല്ലോ..

വീണ (മീര ജാസ്മിന്‍) വലിയ പാട്ടുകാരിയാകാന്‍ കൊതിക്കുന്ന ഒരു 'പാവം' പെണ്‍കുട്ടി. അവളുടെ അച്ഛന്റേയും (ജഗതി ശ്രീകുമാര്‍), മരിച്ചു പോയ അമ്മയുടേയും, പിന്നെ ചെറിയച്ഛന്റേയും (ജഗദീഷ്) സ്വപ്നങ്ങളും അതുതന്നെയായതിനാല്‍ ഫാമിലി സപ്പോര്‍ട്ടിന് ഒരു പഞ്ഞവുമില്ല. പോരാത്തതിന് വൃദ്ധനെങ്കിലും പ്രശസ്തനായ ഒരു ഹിന്ദുസ്ഥാനി സംഗീതജ്ഞന്റെ (നെടുമുടി വേണു) ശിഷ്യയുമാണ് വീണ. ഇതൊക്കെയായിട്ടും സിനിമയില്‍ പാടാനുള്ള അവളുടെ ആഗ്രഹം നീണ്ട കാലമായി നിറവേറാതെ കിടക്കുന്നു.
ഈ സമയത്താണ് അമീര്‍ എന്ന സമ്പന്നനായ ചന്ദന ബിസിനസ്സുകാരന്‍/കള്ളക്കടത്തുകാരന്‍ (മനോജ് കെ ജയന്‍) ആകസ്മികമായി വീണയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. ശക്തനായ ഒരു സപ്പോര്‍ട്ടറില്ലാതെ ആര്‍ക്കും സിനിമയില്‍ ശോഭിക്കാനാവില്ലെന്നും, തന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാമെങ്കില്‍ അവളെ വലിയ പാട്ടുകാരിയാക്കാമെന്നും അമീര്‍ വീണയെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അമീറിനോട് പ്രത്യേകിച്ച് പ്രണയമൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍ കൂടി, പാട്ടിനോടുള്ള പ്രേമം മൂലം (നോട്ട് ദ പോയിന്റ്..) വീണ വീട്ടില്‍ നിന്നോടി അമീറിന്റെ മണവാട്ടിയാകുന്നു. ഈ തീരുമാനം എടുക്കാന്‍ അവളുടെ കൂട്ടുകാരന്‍ (ബാലഭാസ്കര്‍) എം.എസ്. സുബ്ബലക്ഷ്മിയുടെ ഉദാഹരണം എടുത്തിട്ട് ചെറുതല്ലാത്ത പ്രചോദനം നല്‍കുന്നുണ്ട്. സത്യത്തില്‍ അമീറിന് വീണയെ ഭാര്യയാക്കണം എന്നതില്‍ കവിഞ്ഞ് അവളെ പാട്ടുകാരിയാക്കണം എന്നൊന്നുമില്ലതാനും. ബാക്കിയൊക്കെ ഊഹിക്കാമല്ലോ..

ഈ സിനിമയില്‍ നമ്മളെ ഇറിറ്റേറ്റ് ചെയ്യാന്‍ പല ഉപാധികളും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. വെറും പൊട്ട, കാലഹരണപ്പെട്ട കഥ (രാജീവ് അഞ്ചല്‍); ഓക്കാനിപ്പിക്കുന്ന, വായില്‍ കൊള്ളാത്ത, മണ്ടത്തരം തുളുമ്പാത്ത പൊട്ട തിരക്കഥയും സംഭാഷണങ്ങളും (ഡോ രാജേന്ദ്ര ബാബു); മീര ജാസ്മിനിന്റെ അമിതാഭിനയം; അനവസരത്തിലുള്ള ഗാനങ്ങള്‍ (സുരേഷ് മണിമല); A Beautiful Mind (2001)-ല്‍ നിന്ന് കടം കൊണ്ട ഷീസോഫ്രീനിയ രംഗങ്ങള്‍.. എന്നിങ്ങനെ പോകുന്നു കാര്യങ്ങള്‍.

ദേഷ്യം വരുമ്പോള്‍ മകള്‍ക്ക് എറിഞ്ഞുടയ്ക്കാന്‍ അങ്ങാടിയില്‍ നിന്ന് പൊട്ടിയ മണ്‍കലങ്ങള്‍ വാങ്ങുന്ന അച്ഛന്‍, 'നീ പിന്‍മാറിയില്ലെങ്കില്‍ എന്റെ ഭാര്യയെ ഞാന്‍ കൊല്ലും' എന്ന് ഒരുത്തനെ തോക്ക് കാണിച്ച് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന ഭര്‍ത്താവ്, "കരയരുത് മോനേ.. ഉള്ളിലെ മനസ്സിന്റെ നന്‍മയാണ് കണ്ണുനീരിലെ ഉപ്പ്. ആ ഉപ്പ് കൂട്ടി വേണം ജീവിതം...." എന്നിങ്ങനെ ഉപദേശിക്കുന്ന പിതാവ്. ഇങ്ങനെ രംഗങ്ങള്‍ അനവധി.
രേവതി അവതരിപ്പിച്ച കഥാപാത്രം പറയുന്ന (പറയിപ്പിച്ച) ഒരു ഡയലോഗ് ഏതാണ്ടിങ്ങനെ:
"ചില ആളുകള്‍ക്ക് പ്രത്യേകമായ കഴിവുകളും സിദ്ധികളും ഉണ്ടാവും. അത് നമ്മള്‍ അംഗീകരിച്ചാല്‍ അവരുടെ മനസ്സില്‍ നമ്മള്‍ ദൈവമാകും. എത്ര സുന്ദരമാണ് ആ സിറ്റുവേഷന്‍ എന്നൊന്നാലോച്ചിച്ച് നോക്കൂ".
ഡോ രാജേന്ദ്രബാബു വേറെ വല്ല പണിയും ചെയ്യുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് തോന്നുന്നു. മംഗളത്തിലും മനോരാജ്യത്തിലും ഇദ്ദേഹത്തിന് നല്ല ഭാവിയുണ്ടാകും.

ചിത്രത്തിന്റെ ആദ്യ ഭാഗങ്ങളില്‍ മീരയുടെ അഭിനയം വല്ലാതെ ഓവറാണ്. രണ്ടാം പകുതിയില്‍ ഏതാണ്ട് മുഴുവന്‍ നേരവും 'ദുഖപുത്രി' ലൈനാണ്. അത് പിന്നേയും തരക്കേടില്ല. 'ഒരേ കടലില്‍' ഉജ്ജ്വല പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ച മീരയുടെ ഈ അധപതനത്തില്‍ സംവിധായകനുള്ള പങ്ക് ചെറുതല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു (വെറും സ്പെകുലേഷന്‍ തന്നെ). ജഗതിയും മനോജ് കെ. ജയനും മാത്രമാണ് തെറ്റില്ലാതെ അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്നത്. ബാലഭാസ്കറിന് ഇത്രയും കാലം ക്യാമറ കണ്ടിട്ടും അഭിനയിക്കാനുള്ള മിനിമം കഴിവുപോലും ഇല്ല എന്ന് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മീരയുടെ മകളായി അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്ന ബാല താരവും മോശം. ആകെമൊത്തം മോശം കാസ്റ്റിങ്ങ്.

ഈ സിനിമയിലെ ഗാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും എനിക്ക് നല്ല അഭിപ്രായമില്ല. സിനിമയും ഗാനങ്ങളും തമ്മില്‍ ഒട്ടും ചേരുന്നില്ല. ചില ഗാനങ്ങള്‍ തീരെ അനവസരത്തിലും പിന്നെ അനാവശ്യവുമാണ്. ഓര്‍ത്തുവക്കാവുന്നതായി ഒരു ഗാനവും എനിക്ക് തോനുന്നില്ല. 'പാട്ടിന്റെ പാലാഴി' എന്നൊക്കെ കേട്ടാല്‍ ഒരു 'ടൈംലെസ്' മ്യൂസിക്കലാണെന്നൊക്കെ തോന്നുമെങ്കിലും പാട്ടുകള്‍ കേട്ടാല്‍ ആ തോന്നലൊക്കെ പറപറക്കും.

കാര്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ ഛായാഗ്രഹണം നിര്‍വഹിച്ച അഴഗപ്പന്‍ പ്രത്യേക അഭിനന്ദനം അര്‍ഹിക്കുന്നു. കണ്ണിന് കുളിര്‍മ നല്‍കുന്ന വളരെ നല്ല വിഷ്വല്‍സ്. ഈ ചിത്രത്തില്‍ ശ്ലാഘനീയമായ ഒരേ ഒരു കാര്യം.

ഈ സിനിമ ഇപ്പോഴും പ്രദര്‍ശനശാലകളില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ (സാദ്ധ്യത കുറവാണ്) അതിനെ വെറുതേ വിട്ടേക്കൂ. സമയം കളയാന്‍ ചെലവില്ലാത്ത വേറെ ഏതെങ്കിലും വഴി കണ്ടുപിടിക്കൂ.